Ik zag ze al aan komen lopen… en ja hoor, ze kwamen naar mijn voordeur en belden aan… jehova-getuigen.

En nu ik erover na denk vind ik het knap dat ‘ze’ het zolang vol houden… deur na deur, ze worden zo vaak afgewezen. Maar ze blijven volhouden, dat vertellen wat hen bezighoudt en blij maakt.

Heel eerlijk gezegd zat ik er niet op te wachten, maar toch deed ik open en ging het gesprek aan.
En het werd een mooi gesprek.

Over het geloof, de bijbel, verschillende meningen in de wereld, oorlog en je eigen pad bewandelen.
Ze wilden nog eens terugkomen om dieper op de bijbel in te gaan. Maar ik vertelde dat dat voor mij niet hoefde, ze waren een beetje verbaasd…  Ik vertelde dat ik mijn eigen weg gevonden heb en daar blij mee ben en ik het juist mooi vindt dat een ieder het geloof op zijn eigen manier mag beleven en dat ik me niet door hen wíl laten overtuigen 😉 .

Ik vroeg hoe de nog jonge man had besloten jehova te worden. Hij vertelde dat hij het geloof een periode helemaal links had laten liggen. Maar toch besloten had dat dit is wat hij wil.
Zelf heb ik mijn eigen pad ook ontdekt en me losgemaakt van het geloof hoe ik ben opgevoed (en nee, dat wil niet zeggen dat ik niet meer geloof). En ook ik ben blij met mijn keuzes.

De oudere man, die erbij was, zei: ‘Uiteindelijk moet iedereen zijn eigen keus van binnenuit maken’.  ‘Je ouders voeden je op, maar jij moet kiezen welk pad jij bewandeld.’

En dit was één van de weinige dingen die de oudere man zei, maar het raakte de kern voor mij .

De keuze voor JOUW LEVEN ligt namelijk in en bij jezelf. En die kan anders zijn dan hoe je opgevoed bent.
Dat is een persoonlijke ontdekkingstocht en ontwikkeltocht. Los van je ouders ( soms je familie, je omgeving) je eigen keuzes maken.
Want ondanks dat velen graag de goedkeuring van de ouders willen (en daarbij maakt het echt niet uit hoe oud je bent  😉  , helpt het jezelf niet om je in allerlei bochten te wringen en jezelf klein te houden om die goedkeuring te krijgen.

Soms is het nodig om eerst los te komen, je eigen weg te volgen en soms duurt het een poos voordat zij kunnen zien dat jij jouw juiste pad volgt. En sommige zullen bij leven de goedkeuring nooit krijgen, omdat hun ouders hun eigen visie niet los kunnen laten, of welke andere redenen er zijn.

Toen ik voor het eerst écht anders dacht dan mijn ouders, voelde het bijna als verraad aan hen. Zij hadden me toch naar beste weten en kunnen opgevoed?! Hoe kon ik daar zo tegenin gaan.
Inmiddels weet ik beter. Het is geen verraad aan hun.
Zij mogen vertrouwen dat ze ons een goede basis hebben gegeven zodat wij vandaar uit zelf goede keuzes kunnen maken. Goede keuzes voor óns eigen leven. Ook als dat anders is als dat van hen.

Ook jij mag die keus van binnen maken, en misschien doe jij dat allang! Top!! Ga zo door!
Kiezen wat jij wil, verder groeien, jouw pad volgen.
En misschien wel voorbij wat je ouders kunnen bevatten. Dat is evolutie, dat is ontwikkeling.

Dus hou je niet klein om erkent te worden, maar volg je eigen weg. Ga jouw pad bewandelen. Het is jouw leven, jouw ontdekkings- en ontwikkelpad.

Want je mag weten dat ze je op zielsniveau staan ze je aan te moedigen. Juichen ze voor elke stap die je neemt.
Als de steen die in stilstaand water valt en tot in het oneindige kringen maakt, zo is het ook als jij voor jou kiest. De ‘kringen in het water’ bereiken je familielijn en de mensen om je heen. Je raakt hen allemaal. Soms is het effect groot, soms klein. Soms merkbaar, soms niet…
Maar het mag, het kan.
Je mag jouw pad kiezen, van binnenuit!

En als je wil wandel ik graag een stuk(je) met je mee om jouw pad te ontdekken, om te kijken wat jouw waarheid is, jouw wens en jouw verlangen…Ik wil je graag aanmoedigen jouw sprankel te vinden en die te laten stralen.
zodat jij kleur geeft aan de wereld op jouw mooie manier!!
voel jij een JA, meld je dan aan voor een intakegesprek ‘de reis naar je hart’.