‘Vol verwachting klopt ons hart’ klinkt het bekende Sinterklaas liedje.
Vol verwachting of je ‘koek’ krijgt of de ‘gard’. Of je lief (genoeg) bent geweest en cadeautjes krijgt of dat je niets krijgt en misschien wel met de roe of erger nog: mee in de zak naar Spanje.
Maar hoe langer ik erover denk, hoe zieliger ik het vind voor de kinderen. De spanning die opgebouwd wordt of ze wel of geen cadeautjes krijgen. Afwachten of ze lief genoeg zijn geweest of niet. En hoe meer ik besef hoe zeer het verweven is in onze maatschappij.
Wat we hiermee doen, is de kinderen al jong leren dat iemand anders kan bepalen of je goed genoeg of lief genoeg bent en daarvoor beloond wordt of niet.. Als jij aan de eisen van de Sint voldoet, krijg je iets, maar anders… We hebben het er met de paplepel ingegoten gekregen.
Zelf heb ik (lang) geworsteld met ‘goed genoeg’ zijn, want wanneer ben je goed genoeg?!
Wanneer vind jij het jezelf waard om het geluk te vinden, om geliefd te zijn, om vanuit je hart te leven?! Wanneer ben je voor jezelf goed genoeg om van te houden? Wanneer kun jij van jezelf houden??
Nu de wereld aan het veranderen is, kunnen we dan dit stukje ook niet mee veranderen?
Zodat het mogelijk is om van jezelf te (leren) houden.
Vaak vergelijken we onszelf en zien alles wat de ander wel heeft en wij zelf niet. Als je jezelf wil blijven vergelijken met een ander, dan kun je dit eens doen vanuit een ander gezichtspunt, door te kijken wat er goed is aan jezelf… en te zien welke mooie eigenschappen jij zelf ook bezit.
Want dat wat je mooi of bijzonder vindt aan een ander, die eigenschappen heb je zelf ook.
Zou het niet fantastisch zijn om het beste in jezelf en de ander naar boven te halen?
Zou de wereld er niet mooier uitzien als we ‘het zoete’ in elkaar zien (ja, in ieder ander) in plaats van ‘de gard’ willen hanteren?
Zouden wij niet allemaal blijer zijn als ze een cadeau (of compliment) krijgen, gewoon omdat we hard ons best hebben gedaan? Ook als dat misschien niet resulteerde in de gewenste uitkomst… En dat we beloond (of gewaardeerd) worden ook als we niet aan de verwachtingen van een ander kunnen of willen voldoen? Maar het lef hebben en vol vertrouwen onze eigen weg gaan.
We mogen met ons allen leren vertrouwen dat we goed genoeg zijn. Dat we deze bevestiging in onszelf kunnen vinden en niet alleen buiten ons. Als we het goede zien in onszelf en in alles om ons heen,dan verandert onze wereld, dan verandert ons beeld van de wereld, dan veranderen onze gedachten, dan veranderen we zelf. Want dan durven we vol vertrouwen te leven…
En misschien wordt het dan ook wel tijd voor een nieuw liedje, die we niet alleen in december, maar het hele jaar door kunnen zingen!! .
‘Vol vertrouwen klopt ons hart, maken wij een nieuwe start.
Vol vertrouwen klopt ons hart, liefde/goedheid stroomt vanuit ons hart.’
Hoe zou jouw liedje voor een mooiere wereld klinken??!! Wil jij jouw nieuwe liedje hieronder delen en daarmee een ander inspireren om iets moois in zichzelf te ontdekken!!!
Liefdevolle groet,
Henrike Schotman
